Choroba zwyrodnieniowa stawów u psów i kotów

Choroby neurologiczne u psów jako określenie ogólne grupy schorzeń

Oczywistą rzeczą jest, iż każdy właściciel psa, który jest za niego odpowiedzialny powinien należycie dbać nie tylko o jego właściwą dietę i zabawę, ale również o dobre samopoczucie i zdrowie. Warto o tym pamiętać, ponieważ psy tak samo jak ludzie dopadają różne choroby i schorzenia. Jednymi z najgroźniejszych są dla nich te neurologiczne, które związane są z funkcjonowaniem układu nerwowego.

Najczęstsze symptomy chorób neurologicznych u psów

Mając na myśli objawy chorób neurologicznych należy podkreślić, iż są one bardzo rozpoznawalne i w łatwy sposób można je zauważyć. Najczęstsze oznaki chorób neurologicznych u psów to:

• drgawki
• oczopląs
• niedowłady
• paraliż
• brak koordynacji ruchów
• problemy ze świadomością
• niekontrolowane skurcze mięśni
• oraz śpiączki

Ważne! Jeśli zauważysz, że Twój pupil ma problemy ze wstawaniem, poruszaniem się lub jest otępiały, czy zbyt pobudzony powinieneś jak najszybciej skontaktować się ze specjalistą weterynarzem. Pamiętaj, że w takiej sytuacji szybka interwencja lekarza może być kluczowa w ratowaniu zdrowia Twojego psa.

Przyczyny chorób neurologicznych u psów

Wśród przyczyn chorób neurologicznych, które najczęściej występują można wymienić:

• wrodzone, wynikające z nieprawidłowego rozwoju układu nerwowego
• Wirusowe np. nosówka,
• Urazy- głowy, kręgosłupa, poszczególnych nerwów na skutek np. wypadków
• metaboliczne spowodowane złym funkcjonowaniem np. wątroby lub nerek
• nowotworowe
• zapalne mogące powodować zapalenie rdzenia, mózgu lub nerwów
• naczyniowe
• toksyczne bodące następstwem zatrucia np. niektórymi roślinami, środkami np. na ślimaki powszechnie używanymi w naszych ogrodach
• zwyrodnieniowe – wynikające z upływu czasu

Niestety, ale fakt,że tego rodzaju choroby często związane są z występowaniem innej choroby powoduje, że diagnostyka i wykrycie może być skomplikowane.

Diagnoza chorób neurologicznych u psów

Jeżeli chodzi o diagnozę i leczenie chorób neurologicznych, zajmuje się nimi specjalista weterynarz neurolog. Badanie podzielone jest na kilka etapów:

• pierwszy etap to wywiad z właścicielem psa, który odpowiada na wszystkie pytania lekarza weterynarii (np. kiedy wystąpiły pierwsze objawy? Jak wyglądały?), określając tym samym stan i zachowanie zwierzaka
• weterynarz obserwuje postawę ciała, ocenia ruch zwierzęcia oraz jego świadomość
• następnie przeprowadza badanie fizykalne, podczas którego sprawdza występujące zaburzenia w układzie psa. Jest to rodzaj badania, które powinno wskazać, który obszar układu nerwowego może być uszkodzony, co pomoże dobrać odpowiednią metodę diagnostyczną np. badanie krwi, rtg, USG lub MRI czy TK.
• często zalecane jest również wykonanie testów biochemicznych bądź analizy płynów mózgowo rdzeniowych
• istotne jest również sprawdzenie odruchów bezwarunkowych, a także kontrola reakcji psa na określone bodźce

Najczęstsze choroby neurologiczne u psów

Najpopularniejsze choroby neurologiczne, które dotykają psów to m.in.:
• Padaczka to częsty objaw wielu chorób o różnym podłożu – grupa przewlekłych zaburzeń neurologicznych, która wyróżnia się specyficznymi atakami padaczkowymi. Napad padaczkowy trwa najczęściej około 2 minut, aczkolwiek już przed jego wystąpieniem pies może zachowywać się w sposób dziwny – odczuwać niepokój, lęk, rozdrażnienie lub zdenerwowanie. W wielu przypadkach po wykluczeniu innych przyczyn, musi być leczona dożywotnio przy pomocy właściwie dobranych przez lekarza weterynarii leków, których działanie ma ograniczyć oraz wyeliminować występowanie napadów
• zespół przedsionkowy – odpowiednie działanie układu przedsionkowego upsa jest odpowiedzialne również za prawidłowy sposób poruszania się. Innymi słowy, utrzymuje on kontrolę nad ruchami mięśni oraz pozycją głowy i oczu, dlatego uszkodzenia w jego zakresie mogą przyczynić się do występowania chorób neurologicznych upsa takich jak np. zaburzenie równowagi, przechylenie głowy, chodzenie po okręgu, oczopląs czy zez
• dyskopatia – to rodzaj choroby, która bardzo podobnie jak u człowieka jest związana z kręgosłupem oraz krążkami międzykręgowymi, które w nim się znajdują. Jej główną przyczyną jest wypadnięcie lub uszkodzenie krążka, które powodują ucisk na rdzeń kręgowy, dając charakterystyczne objawy neurologiczne. Jeżeli chodzi o nasilenie objawów, są one zależne od miejsca oraz stopnia uszkodzenia – mogą pojawić się np. paraliże, problemy z poruszaniem się, sztywność karku, przykurcze mięśni, ale również brak apetytu bądź problemy z oddawaniem moczu i kału
• zespół ogona końskiego – choroba związana bezpośrednio z uciskiem nerwów na wysokości kręgów lędźwiowych. Jej wystąpienie może powodować m.in. problemy ze wstawaniem, chodzeniem po schodach lub stanowić jedną z głównych przyczyn kulawizny
• zapalenia mózgu i rdzenia
• wady wrodzone powodujące objawy o różnym stopniu nasilenia

Jak leczyć choroby neurologiczne u psów?

Jak można zauważyć objawy chorób neurologicznych u psów mają różne przyczyny i nie zawsze są związane z uszkodzeniem mózgu. Choć niektóre objawy mogą nie zmartwić właściciela, jednak pozostawione bez odpowiedniego leczenia mogą przekształcić się w ciężką chorobę, a w efekcie doprowadzić nawet do śmierci czworonoga. Właśnie dlatego bardzo istotna jest obserwacja psa oraz szybkie reagowanie.

Twój pies cierpi na choroby neurologiczne i szukasz dobrego weterynarza? Świetnie, że z nami jesteś! Nasi doświadczeni specjaliści służą kompleksową pomocą i fachowym doradztwem. Zapraszamy do PSYCHODNIA!

Niedowład kończyn miednicznych u psa – przyczyny i leczenie porażenia kończyn

Problemy z funkcjonowaniem kończyn miednicznych u psa są częstymi schorzeniami u psów. Zaliczamy do nich choroby ortopedyczne takie jak: dysplazje, zwichnięcia rzepki, zerwania wiązadeł a także problemy neurologiczne prowadzące do niedowładu a nawet porażenia kończyn miednicznych.

Niedowład lub porażenie kończyn miednicznych – przyczyny.

Do najczęstszych przyczyn należą:

• uszkodzenia rdzenia kręgowego na skutek urazu, choroby zwyrodnieniowej, infekcji,
• dyskopatia,
• wady genetyczne kręgosłupa,
• mielopatia degeneracyjna,
• nowotwory,
• choroby naczyniowe np. miopatia niedokrwienna.

Niedowład lub porażenie kończyn miednicznych – objawy.

Objawy różnią się w zależności od przyczyny choroby oraz stopnia uszkodzenia mięśni i nerwów.

• trudności lub niemożność chodu, zmiany pozycji, chwiejny chód
• przewracanie się,
• całkowita niemożność wykonywania ruchu,
• problemy z oddawaniem moczu i/lub kału.

Niedowład lub porażenie kończyn miednicznych – diagnostyka

Przy zaobserwowaniu pierwszych niepokojących objawów należy udać się na wizytę do lekarza specjalizującego się w chorobach neurologicznych aby jak najszybciej zdiagnozować przyczynę objawów i rozpocząć prawidłowe leczenie. Badanie neurologiczne często wymaga wykonania dodatkowych badań obrazowych takich jak RTG lub w poważniejszych przypadkach MRI lub TK, które dają precyzyjny obraz struktur rdzenia kręgowego lub mózgu.

Niedowład lub porażenie kończyn miednicznych – leczenie.

• leczenie farmakologiczne – leki przeciwbólowe lub przeciwzapalne, rehabilitacja
• leczenie operacyjne – w przypadku wypadnięcia dysku i ucisku na rdzeń, usunięcie nowotworu, stabilizacja kręgosłupa,
• rehabilitacja – prawidłowo dobrana do stanu pacjenta – ćwiczenia, terapia manualna, bieżnia wodna, fizykoterapia (laser, magnetoterapia),
• dobranie sprzętu ułatwiającego poruszanie się psa zaczynając od butów zapobiegających otarciom skóry przez uprzęże, nosidła, kończąc na wózkach.

Reasumując, leczenie niedowładu lub porażenia kończyn miednicznych zależne jest od przyczyn choroby. Leczenie często jest długotrwałe i nie zawsze daje gwarancję powrotu do pełnej sprawności ale nawet w takich przypadkach można zawalczyć o utrzymanie samodzielności w poruszaniu i życie w komforcie bez dolegliwości bólowych.

Poprawa sprawności seniora, czyli jak dbać o psa geriatrycznego?

Starzenie to proces, który dotyczy każdego z nas. Wchodząc w wiek geriatryczny psy często potrzebują naszego wsparcia. Sprawdź zatem, jak zadbać o psiego seniora, aby poprawić jego sprawność i komfort życia!

Kiedy Twój pies staje się seniorem?

Należy pamiętać, że u psów wiek liczy się inaczej niż u ludzi. Oznacza to, że psy starzeją się znacznie szybciej. Wpływ na proces starzenia mogą mieć różne czynniki, w tym m.in. rasa bądź wielkość. Co ciekawe, najdłużej żyją psy ras małych – uznawane są one za seniorów w wieku około 12 lat. Z kolei, rasy średnie około 10 roku życia, a duże w wieku 7-8 lat.

Częstsze wizyty u lekarza weterynarii

Każdy z nas zna powiedzenie, że lepiej zapobiegać niż leczyć. Jeżeli jednak myślisz poważnie o dłuższym utrzymaniu psa w dobrej kondycji, musisz zabierać go na kontrolne wizyty weterynaryjne dużo częściej niż kiedyś. Pamiętaj, że wraz z wiekiem psa osłabieniu ulegają jego narządy wewnętrzne, a zwłaszcza wątroba i trzustka. Zmniejsza się również sprawność układu immunologicznego, przez co łatwiej o infekcję oraz przeziębienie. Lekarz weterynarz oprócz niezbędnych badań kontrolnych może również doradzić stosowanie konkretnych preparatów, które wzmocnią organizm, a także stosowanie suplementów diety.

Dieta psa seniora

Warto wiedzieć, że nie tylko w życiu człowieka istotne znaczenie ma dieta. Należy zadbać o to, aby pies senior prawidłowo się odżywiał i dostawał potrzebne witaminy. Dopilnuj regularności – starsze psy są częściej wybredne, aczkolwiek nie zmienia to faktu, że muszą otrzymywać konkretną ilość jedzenia. Ze względu na spadek apetytu bądź problemy z jedzeniem lepiej podawać psu mniejsze posiłki, ale robić to częściej. to świetne rozwiązanie które zaspokoi głód czworonoga, a jego żołądek nie będzie przytłoczony ilością pożywienia.

Co więcej? Należy również pamiętać, że starsze psy nie ruszają się tak dużo jak szczeniaki. Z tego względu ich zapotrzebowanie energetyczne będzie znacznie mniejsze. Starszy pies nie będzie umiał spalić nadmiaru kalorii, dlatego nie powinieneś przesadzać z ilością jedzenia, ponieważ w innym wypadku Twojemu pupilowi może grozić nadwaga. Warto mieć na uwadze również fakt, że gdy pies się starzeje to jego żywienie będzie różnić się od tego, jakie było wcześniej.
Ma na to wpływ m.in. pogorszenie zdolności trawienia, przyjmowanie niektórych składników odżywczych, a także problemy z zębami. W związku z powyższym, dieta psiego seniora powinna być bogata w białko, wapń, fosfor, czy witaminę D.

Aktywność dostosowana do potrzeb

Oczywistą rzeczą jest, że starszy pies nie może cały czas leżeć. Również jemu ruch jest niezbędny i to nie tylko dla zabawy, ale z uwagi na ryzyko zaniku mięśni, któremu można przeciwdziałać właśnie aktywnością fizyczną. Jej intensywność powinna być uzależniona od indywidualnych uwarunkowań psa oraz jego aktualnego stanu zdrowia. Najlepiej skonsultować się z lekarzem i zoofizjoterapeutą.
Jeżeli Twój pupil lubi wodę, warto ją wykorzystać – zajęcia na bieżni wodnej mogą skutecznie wzmocnić mięśnie, poprawić kondycję seniora jednocześnie odciążając stawy. Dodatkowym wsparciem może być zabieg laserem wysokoenergetycznym (HILT), który ma działanie przeciwbólowe oraz przeciwzapalne.
Spokojne spacery, nawet jeśli krótsze, są wskazane. Pamiętaj jednak, aby pod żadnym pozorem nie zmuszać psa do aktywności ponad jego siły.

Profilaktyka starszego psa

Jeżeli masz w domu psa seniora, zwracaj szczególną uwagę na jego zachowanie. Jeśli zauważysz jakieś niepokojące objawy, koniecznie udaj się z nim do lekarza weterynarii. Profilaktyka chorób starszego psa to podstawa. Dbaj o to, aby Twój pupil otrzymywał potrzebne witaminy i substancje odżywcze. Poświęć mu czas i uwagę – starszy piesek potrzebuje równie dużo miłości, co szczeniak.
Choć starsze psy mogą zmagać się z różnymi dolegliwościami i mieć mniej energii, jednak wciąż mają wiele do zaoferowania swoim opiekunom. Psy seniorzy są nie tylko wierni, ale posłuszni i bardzo oddani. Dlatego zadbaj o ich dobrą starość, aby mogli towarzyszyć Ci jak najdłużej.

Zdrowie i miłość właściciela to wszystko, czego potrzeba zwierzęciu do pełni szczęścia. Jesteśmy tutaj, aby pomóc Państwu zapewnić swoim pupilom prawidłowy rozwój oraz profesjonalną opiekę w sytuacjach zagrożenia zdrowia i życia. Zapraszamy do PSYCHODNIA!

Urazy ortopedyczne u psa – jak je leczyć?

Urazy ortopedyczne- kontuzje nie należą do rzadkości, zwłaszcza gdy myślimy o psach bardzo aktywnych i psach uprawiających sporty. Rolą właściciela jest jak najszybsze zauważenie problemu i wizyta w specjalistycznej przychodni weterynaryjnej, takiej jak PSYCHODNIA.

Jakie są najczęstsze urazy ortopedyczne u psów?

• zwichnięcia lub skręcenia stawów
• złamania kości
• urazy tkanek miękkich jak zerwanie więzadeł lub naciągnięcie ścięgien, mięśni, uszkodzenie chrząstki, torebki stawowej

Urazy ortopedyczne- objawy:

• ból podczas obciążania, chodu a czasem nawet dotyku
• kulawizna
• niechęć do ruchu czynnego lub jego brak
• ból przy wykonywaniu ruchu biernego
• patologiczne- nieprawidłowe ustawienie kończyny
• zmiana obrysu stawu
• obrzęk stawu
• podwyższona ciepłota ciała w kontuzjowanej okolicy

Urazy ortopedyczne- diagnostyka:

Przede wszystkim najważniejszy jest wywiad i badanie kliniczne. Często niezbędne jest wykonanie diagnostyki obrazowej (RTG, USG, MRI)

Urazy ortopedyczne- leczenie:

Sposób leczenia jest zależny od rodzaju i rozległości urazu. Leczenie zachowawcze może obejmować zaopatrzenie pacjenta w opatrunek stabilizujący aby unieruchomić kontuzjowany obszar.
Zwykle zalecane jest ograniczenie ruchu zwierzęcia, krótkie spacery, wnoszenie/ znoszenie po schodach, unikanie skoków, a nawet drastyczne ograniczenie ruchu do klatki na pewien czas.
Leczenie operacyjne i dobór techniki operacyjnej zależy od rodzaju urazu-

Urazy ortopedyczne- rehabilitacja

Rehabilitacja po urazie ortopedycznym gwarantuje szybszy powrót do zdrowia i sprawności psa.
Warto nadmienić, iż niektóre zabiegi np. magnetoterapię można wykonywać nawet przez opatrunek gipsowy. Laseroterapia, terapia manualna, ćwiczenia bierne stawów, które nie są objęte urazem, opatrunkiem korzystnie wpływają na szybszą regenerację.

Zespół końskiego ogona u psa

Zespół końskiego ogona (cauda equina), nazywane też zwyrodnieniowym zwężeniem lędźwiowo – krzyżowym określa chorobę dotykającą ostatni krąg lędźwiowy (L7), kość krzyżową, krążek międzykręgowy L7/S1, tkanki miękkie okalające przestrzeń lędźwiowo – krzyżową ( L-S w skrócie) i nici ogona końskiego oraz korzeni nerwowych.

Zespół końskiego ogona – predyspozycje.

• Najczęściej chorują przedstawiciele ras psów dużych – owczarki niemieckie, boksery, rottweilery oraz dobermany.
• W większości są to psy w średnim i starszym wieku.
• Jako problem wtórny do choroby bioder.

Zespół końskiego ogona – przyczyny występowania.

Przyczyną tej choroby jest ucisk na korzenie nerwowe i naczynia na wysokości stawu L-S.
Mogą się do tego przyczynić m.in.:
• dyskopatia typu Hansen II w okolicy L7/S,
• niestabilność L-S,
• zwężenie otworów międzykręgowych przez osteofity (narośla kostne),
• zmiany zwyrodnieniowe, zapalne, choroby tła naczyniowego,
• wrodzone wady kręgosłupa.

Zespół końskiego ogona – objawy.

Jest to choroba postępująca, wraz z upływem czasu nasilają się objawy.
• głównym objawem jest ból lub przeczulica okolicy L7/S,
• ból nasila się podczas prób zginania i ucisku okolicy lędźwiowo-krzyżowej,
• zmiana postawy ciała w celu odbarczenia /odciążenia ucisku – kończyny miedniczne ustawione podsiebnie,
• problemy z chodzeniem, wstawaniem, zmianą pozycji,
• kulawizna kończyn miednicznych,
• wiotkość kończyn, utrata siły mięśniowej oraz zaniki mięśni,
• może występować nietrzymanie moczu i kału,
• czasami pies trzyma nisko ogon.

Zespół końskiego ogona – diagnoza.

Zdiagnozowanie Zespołu końskiego ogona obejmuje:
• badanie kliniczne
• badanie obrazowe (RTG, mielografia, TK, MRI)
• tego typu badania pozwalają na precyzyjny wgląd w chorą okolicę.

Zespół końskiego ogona – leczenie?

Zespół końskiego ogona można leczyć zachowawczo lub operacyjnie.
Leczenie zachowawcze dedykowane jest pacjentom, u których nie występują duże dolegliwości bólowe, w początkowej fazie choroby zaleca się farmakoterapię, ograniczenie ruchu na ok. 6 tygodni. Wskazane jest wdrożenie rehabilitacji w zależności od stanu psa (bieżnia wodna, ćwiczenia bierne, trening poprawy czucia głebokiego).

Leczenie operacyjne wskazane jest u psów z silnym bólem oraz w przypadku występowania nasilonych objawów i trudności z poruszaniem sie. Zwykle stosuje się odbarczenie – zmniejszenie ucisku na nerwy i/lub stabilizację kręgosłupa.